Gezi Parkı olaylarının en başında Taksim ile Tahrir arasında en küçük benzerlik kurmaya kalkana ‘Hop, orada dur bakalım’ deniyordu.

Ve ekleniyordu:
“Ne Tahrir’i kardeşim… Mısır ayrı, Türkiye ayrı…”

Aradan bir ay bile geçmeden… Mısır’da muhalifler, Mursi’ye karşı Tahrir’de toplandılar.

Hem de çok sarsıcı biçimde…
Ve bir de baktık ki:
“Ne Tahrir’i kardeşim… Mısır ayrı, Türkiye ayrı…” diyenler, kendilerini anında Mursi’nin yanında hizalayıvermişler.

Mursi’nin yanında hizalananlar arasında…

-“Tahrir’e çıkan insanların ne dertleri var acaba” diyen yok.
-“Mursi bir yıllık iktidarında hatalar yapmış olabilir mi acaba” diyen yok.
-“Muhalifler de askeri darbeye karşı çıkıyorlar, demek ki Tahrir’e çıkanlar darbeci değil” diyen yok.
-Protestolarda yoksulların başı çektiğine dikkat kesilen yok.
-Mısır’ın Türkiye’dekin-den çok farklı koşullara, sorunlara, kırılma noktalarına sahip olduğunu düşünen yok.

Peki ne var?

Şu var:
“Mursi’yi yedirmeyiz… Mursi’yi yerdirmeyiz… Yedirmeyiz de yedirmeyiz” diye tutulan tempo var.
E hani…
“Mısır apayrı, Türkiye apayrı” idi…
E hani…
İkisi birbirine benzemez ve benzediği teklif dahi edilemezdi.

Ahmet Hakan / Hürriyet