Moynak Gemi Mezarlığı: İnsan Tahribatının Simgesi

Özbek şehri Moynak (Muynak, Moynaq), bir zamanlar ülkenin balıkçılık filosu için en büyük ve en önemli limandı. Ancak Aral Gölü kuruyunca tüm sektör de öldü. Bir zamanlar her gün tonlarca balığı karaya çıkaran tekneler, uzun süredir acımasız güneş altında çürüyor.

Moynak gemi mezarlığı insanoğlunun neden olduğu en büyük çevre felaketlerinden birinin korkunç bir simgesi olarak görülüyor.

Özbekistan‘ın batısında, başkent Taşkent’e yaklaşık 1.200 kilometre uzaklıkta, Aralkum çölünün ortasında terk edilmiş Moynak şehri yer alıyor.

Yazlar kavurucu sıcak, kışlar acımasızca soğuk geçiyor ve hastalık oranı ülkenin geri kalanına göre çok daha yüksek.

Bu trajedinin görünür işareti, Moynak gemi mezarlığında güneşte yavaş yavaş çürüyen sayısız teknedir. Mahsur kalan iskeletler, insan açgözlülüğünün neler yapabileceğine dair üzücü bir hikaye anlatıyor.

Moynak Bir Zamanlar Zengin Liman Kentiydi

Bugün bunu hayal etmek zor olabilir ama Moynak bir zamanlar müreffeh bir liman şehriydi. Aral Gölü’nün kıyısında yer alan bu bölge, bir zamanlar dünyanın dördüncü büyük iç denizi olan geniş su kütlesi üzerindeki en büyük ve dolayısıyla en önemli balıkçı limanıydı.

Bugün burası ülkenin ortasında, göl kıyısından yaklaşık 160 kilometre uzakta.

Bir zamanlar 68.000 kilometrekarelik bir alanı vardı, ancak bugün bunun yalnızca onda biri kaldı. O zamandan beri Moynak gemi mezarlığında paslanan sadece tekneler değil.

Moynak Gemi Mezarlığı

Sadece birkaç on yıl önce Moynak’taki balıkçılık sektöründe yaklaşık 10 bin kişi çalışıyordu. Aral Gölü’nden her gün tonlarca balık çekiyorlardı ve bu balıklar da çok sayıda fabrikada yerel olarak işlenip muhafaza ediliyordu.

1921’de Rusya’da yıkıcı bir kıtlık hüküm sürdüğünde, Aral Filosu balıkçıları birkaç gün içinde 21 bin ton balığın teslim edilmesine yardımcı oldu.

O zamanlar buradaki hiç kimse, sadece birkaç on yıl sonra kendilerinin de yardıma muhtaç hale geleceğini hayal edemezdi. Ve bir zamanlar gururlu olan tekneleri Moynak’ın gemi mezarlığında ölecekti.

Victoria Gölü: Dünyanın En Tehlikeli Su Kütlesi

Dünyanın En Genç Çölü: Aral

Aral Gölü’nü dünyanın en genç çölüne dönüştüren ve Moynak şehrini yıkıma mahkum eden çevre felaketi 1950’lerde başladı.

O dönemde Sovyet hükümeti, Aral Gölü’nün güneyinde pirinç ve pamuk ekimini büyük ölçüde teşvik etmeye karar verdi.

Her ikisi de büyümek için çok fazla suya ihtiyaç duyan bitkiler olduğundan bu dramatik bir adımdı.

Artık Aral Gölü’nün en önemli kollarından, özellikle de Siri Derya ve Amu Derya’dan gelen devasa su kütleleri başka yöne yönlendirildi. Dünyanın dördüncü büyük gölünün su seviyesi kısa sürede ciddi şekilde düşmeye başladı.

Su çekilmeye başladıkça Moʻynoq ve Aral Denizi çevresindeki diğer yerlerin balıkçıları mümkün olduğu kadar uzun süre onu takip etmeye devam ettiler.

Ancak gölün hacmi azaldıkça tuzluluğu da arttı ve bu da devasa balık ölümlerine yol açtı.

1980’li yılların başlarında su seviyesi yılda 90 santimetreye kadar düşüyordu. 1990’ların ortalarına gelindiğinde eski kıyı şeridi şehirden 100 kilometreden fazla uzaklaşmıştı.

Buradaki son balık fabrikası 1998 yılında kapatılıncaya kadar, başka yerlerden ithal edilen avlar işleniyordu. Sonuçta geriye kalan, harap bir alan ve Moynak’ın gemi mezarlığıydı.

Daha fazla acı

Ancak bölge sakinleri için suyun yok olması, geçim kaynaklarının kaybından çok daha fazla acı anlamına geliyor. Pamuk tarlalarından gelen pestisitler, gübreler ve diğer kimyasallarla kirlenmiş atık su, yeraltı sularını kalıcı olarak zehirledi.

Göl kurudukça toprak da oldukça tuzlu ve dolayısıyla verimsiz hale geldi. Bölge tuz çölüne dönüşüyor. Kum fırtınaları yılda 90 güne kadar burada şiddetleniyor ve kirletici maddeleri daha da yayıyor.

O zamandan bu yana yaşam beklentisi ulusal ortalamanın önemli ölçüde altındaydı ve hastalık oranı da aynı şekilde bunun önemli ölçüde üzerindeydi.

Gölün geri dönüşü için umut

Ve böylece Moynak’ın kalıntıları ve Aral Denizi çevresindeki diğer yerler, uzun zamandan beri karanlık turizm hayranları için tuhaf bir cazibe merkezi haline geldi.

Bu sayede, bir zamanlar dünyanın dördüncü büyük gölü tarafından desteklenen birçok insan, artık yeniden en azından mütevazı bir gelir elde ediyor.

Muynak gemi mezarlığının paslı iskeletleri, dünyanın en büyük göllerinden birinin nasıl çöle dönüştüğünün simgesi.

Artık şehirde, balıkçılığın insanların varlığını garanti altına aldığı, uzun süredir devam eden, daha iyi zamanları anlatan bir müze var.

Deutschlandfunk’a göre 2018 yılında Aral Gölü’nün en geniş noktası 110 x 80 kilometre ölçülerindeydi ve su derinliği 49 metreye kadar ulaşıyordu. Hatta Kazakistan’ın Aralsk gibi pek çok yeri, bir gün yeniden kıyılarına ulaşabileceği umudunu bile taşıyordu.

Ancak bunun Moynak’ı da kurtarıp kurtarmayacağı belirsiz. Business Insider’a göre Aral Denizi felaketi en azından kısmen tersine çevrilebilir.

Fakat yalnızca o sırada yönü değiştirilen nehirler orijinal yollarına geri yönlendirilirse. Bunun gerçekleşmesi ise pek olası değil.

Çünkü Özbekistan ve Kazakistan pamuk endüstrisine fazlasıyla bağımlı. Ve böylece Moynak Gemi Mezarlığı, insanoğlunun neden olduğu en büyük çevre felaketlerinden birinin anıtı olarak ayakta durmaya devam ediyor.

Kitlesel Yok Oluş Tehlikesi! Kuş Gribi Antarktika’da