(Gerçekten) Büyük Resim

Liderlik hakkında birçok kitap okudum. Bu alandaki uzmanlar, bir liderin sahip olması gereken birçok farklı beceriden ve nitelikten bahsetse de gördüğüm birçok liste, büyük resmi görme ve herhangi bir durumdaki çeşitli insanların ve unsurların bütüne nasıl etki ettiğini ve katkı sağladığını görebilme yeteneğini kapsıyor.

Detaylara çok fazla takılı kalan insanlar kendi ihtiyaçları ve gündemleri dışında genelde pek bir şey göremiyor gibi gözüküyor; çoğunlukla da ekiplerinin ve şirketlerinin zararını. Ağaçlara o kadar odaklanmış durumdalar ki, oralarda bir yerde koca bir orman olduğunu unutuyorlar.

Bir keresinde böyle bir yönetici tanımıştım. İşe alınışı üzerinden çok bir zaman geçmemişti ki, onun “ağacının” bütçe olduğu anlaşıldı. Her ne kadar şirket finansal açıdan zor günler geçiriyor olmasa da ve mesele üzerinde üst yönetimden hiçbir talimat gelmemiş olsa da onun kişisel misyonu, işin büyük bir kısmı için muhtemelen en düşük maaşı alan çok az sayıdaki insanlara baskı yapmak gibi gözüküyordu.

Çalışanlar istifa ettiğinde ya da uzun izinlere çıktığında onların yerine veya geçici birilerini işe almaktan ziyade gidenlerin sorumluklarını tekrar dağıtıyordu. Tüm malzemeleri kilit altında tutuyordu. Personelin eğer bir kaleme veya bir kutu ataca ihtiyacı olursa, aynı kişinin bir önceki talebinden itibaren ne kadar zaman geçtiğini görmek için dikkatle incelenen bir yazılı talepte bulunmaları gerekiyordu. Her ne kadar bir mesleki gelişim bütçesi olsa da personel seminerlere veya konferanslara gitmek için istekte bulunmamak gerektiğini iyi biliyordu.

Bütçe incelemesi vakti geldiğinde bu yönetici kağıt üzerinde çok iyi görünüyordu. Ama neticede üst yönetim rakamların hikayenin tamamını anlatmadığını fark etmeye başladı. Yöneticiye rapor verenler tamamen demoralize olmuştu. Uzun zamandır mükemmel çalışan bazı personeller ayrıldı. Geri kalanlara o kadar çok iş yükü verilmişti ki hastalıktan dolayı izin almalar önemli ölçüde arttı.

Zaman zaman birçok kişi tünel görüşünden mağdur olsa da bu yaklaşımı devamlı olarak işimize taşımamız ekip üyesi olma becerimizi ve büyük resmin içine nasıl uyum sağlayacağımıza dair algımızı sınırlayabilir. Kendimi çok fazla üzüntüye ve sadece beni endişelendiren meselelere boğulmuş bulduğumda, bir adım gerilemeye ve eğer aydan dünyaya bakıyor olsaydım bu endişelerin ne denli önemli olduğunu fark etmeye kendimi zorluyorum.

Olayları bu perspektiften görmek; bakış açımı genişletmek ve söz konusu durumun, sadece benim ne istediğim ve benim için neyin en iyi olduğu yerine, benim seçimlerimin ve kararlarımın diğer insanlar ve nihayetinde de etrafımdaki dünya üzerinde nasıl etkisi olacağını düşünmek için genelde beni yüreklendiriyor.

İşte benim büyük resimden kastettiğim bu.