Yarısından Fazlasını Kaybetmiş Toplum Hala Niye Korkar?

Doğumumuz;

Tanrının bir lütfu olmakla beraber anne ve babamızın belirleyici olduğunu unutmamakta yarar var.

Çünkü bizim şekillenmemizi sağlayan unsur anne ve baba olduğu için bu ikiliyi ön palana çıkartmakta fayda var.

İlk mutlulukları onlarla yaşamamıza rağmen ilk olumsuzlukları da onlardan öğrenmekteyiz.Ama art niyet aramaksızın yapılan hatalar…

Tabi ki ilk korkularımızı da onlar sayesinde öğreniriz:”Yemezsen seni polise veririm”, “uyumazsan amcalar gelir seni alır” gibi…

Sıkıyorsa yeme ve uyuma…

Anne ve baba baktılar ki iş böyle kolay oluyor her şeyin yanına bir korku ekleyerek bizlerin öz güvenini allak-bullak ederek kendi ile çelişen insanlar yaratıklarının farkına varamadan bizleri başka bir korku imparatorluğu olan eğitime teslim ettiler.

Hayırlı olsunn…

Şimdide öğretmen korkusu,müdür korkusu derken bizleri yeni zapt altına alma yöntemleri ortaya çıkmaktadır da bizlerin bunlardan haberi sonra oluyor.

Yani korkularla yüzleşmek zorunda bırakılırken…

İlk öğretim sonunda sınav kazanamama korkusu,

Lise döneminde üniversite kazanamama korkusu,

Üniversiteyi bitirirken; iş bulamama korkusu,

Evlenirken; mutsuzluk korkusu,

Çocuk sahibi olurken; hayırsız evlat korkusu,

Çalışırken; işi kaybetme korkusu,

…Ve emekli olurken ölme korkusu…

Bize yaşamın anlamı adına öğretilen kaybetme korkusundan başka bir şey değil.Kocaman bir kayıptan başka bir şey olmayan anlamsızlıklar…

Anne, babamızın sevgisindeki eksikliklerimize mi yanalım,eğitimdeki yeniliklerin anlamını almadan anlamsızlaşmamamıza mı yanalım ,analatik değerlendirmelerden koparıldığımıza mı yanalım,severek evlenmek istediğimizde ki kısır döngülere mi yanalım, çocuğumuzu doyamadan yetiştirdiğimim ize mi yanalım…

Tüm sevgileri ve umutları bastırarak büyümekteki travmaları atlatmak sanırım imkansız olmakla beraber;ortaya çıkan vaklarda bizlere sağlanan bonuslar olsa gerek.

Ya devlete karşı hayırlı vatandaş olamama korkusunu nasıl anlatmalı!!

…Anlatılmaz ancak yaşanır…

Hayat, bize öğretilen korkular üzerine pazarlanan bir meta olmuştur.Sevginin,aşkın ve dostluğun bir bedeli olduğunu unutmamak kaydı ile lütuf olarak bizlere armağan edilenler ile sisteme sadık birer vatandaş olmaktan başka çaremiz olmadığını kabullenmekten başka seçeneğimiz yokmuş gibi bizlerden ‘miş’ yapmamız istenir.

işte durma yeri burası…

Ya yersin bunları…ya da devam edersin inadına yaşamaya…

Adam gibi ölmeyi göze alarak…bize sunulan cenaze namazına inat.

Müslüm Gülhan

Yazarın tüm yazılarına gözat »