Dublin’e yolunuz düştüyse Molly Malone’un adını ve şarkısını mutlaka duymuşsunuzdur. Üç yüz yıllık bir efsaneye dayanan şarkı, şehrin en önemli simgelerinden biri.
Bir kafede, restoranda, barda ya da bir sokak müzisyenin sesinde mutlaka Molly’nin hikayesi kulağınıza gelmiştir. Dublin şehriyle özdeşleşmiş bu halk şarkısının kulaktan kulağa yüzyılları aşıp bugünlere kadar ulaşan sözleri ve hikayesi, çoğunlukla neşeli tonlarda söylenmesine karşın, epeyce hüzünlüdür.
T24 yazarı Yılmaz Murat Bilican, ‘Molly Malone’un Dublin Sokaklarında Gıcırdayan Arabası’ başlıklı yazısında şarkının ve MaloneWun hikayesi şöyle anlatıyor;
Molly Malone bundan üç yüz küsur yıl önce Dublin’de yaşamış, güzeller güzeli bir balıkçı kızıdır. Sabahtan akşama kadar, gıcırtılı tekerleklerini zorlukla döndürdüğü el arabasıyla “cockles and mussels” diye bağırarak Dublin sokaklarını arşınlarmış. Molly geçim derdine, geceleri balıkçı kız görünümünden çıkıp çekici ve güzel bir kadın olur ve Trinity Kolej öğrencileriyle vakit geçirirmiş, bu yüzden de arkasından yükselen dedikodular, kötü sözler hiç de az değilmiş.
Kendisi gibi yoksul bir delikanlı olan kemancı Timoty tutkuyla aşıkmış Molly’e fakat aşkının acısıyla onu izlemekten başka pek de bir şey yapamazmış. Hikayeye göre, Molly bir gün sokak ortasında el arabasının önünde yığılıp kalarak ölüverir, ölümüne ateşli bir hastalık olan tifo veya veremin yol açtığı tahmin edilir. Kemancı sevgilisi bu acıyla keman çalmayı bırakır, yıllar sonra yeniden çalmaya başladığında ise kemanın iniltilerine, ruhunun geri geldiği düşünülen Molly’nin el arabasının gıcırtıları karışır. Efsaneye göre, Molly’nin ruhu o gün bugündür her akşam Dublin sokaklarında dolaşır ve her akşam duymasını bilen kulaklar Molly’nin el arabasının gıcırtısını duyarlar.
1800’lü yılların sonlarında, Dublin’li ozanlar Molly’nin anısına “Cockles and Mussels” ya da Molly Malone adıyla bilinen şarkıyı yazıp bestelerler. 1988 yılında Dublin Kent Konseyi, 13 Haziran gününü Molly Malone’un ölüm günü olarak kabul eder. Böylece güzel balıkçı Molly her yıl bu tarihte törenlerle anılmaya başlanılır. Aynı yıl, bugün kentin simgelerinden biri olan ve turistlerin önünde fotoğraf çektirmeden şehirden ayrılmadıkları, Molly’nin tekerlekli arabasıyla tasvir edildiği bir heykeli Grafton caddesine yerleştirilir.
Hikaye böyle… Bugünlerde Dublin Christmas öncesi şaşaalı günlerini yaşıyor. Bütün şehir ışıklar içinde. Vitrinler göz alıcılıkta birbiriyle yarışıyor. Soğuk filan dinlemeden her taraf, ‘aman bir şey kaçırmayayım’ diye ortalıkta dolaşan turistlerle dolu. Alış-veriş ve tüketim çılgınlığı sarmış kenti, herkes delicesine satın alıyor. Yazılar, çizgiler, resimler, ışıklar, sesler, müzikler, danslar her şey, “hiç kimseyi unutmadan, tanıdığın herkes için satın al”diyor, satın al, satın al, sevdiklerin için satın al…
Efsaneler Ülkesini İrlanda Turları ile Keşfedin
Dublin’in bu soğuk akşamlarında, her biri insanı masallar alemine taşıyan göz alıcı vitrinlerinin dibinde evsiz insanlar var bir de. Göz göze gelmemek için çoğu insan başını çevirerek önlerinden geçip gidiyorlar. Tatsız bir durum bu karşılaşma, kötü bir görüntü, olmasa, görülmese daha iyi. Eski bir örtüye ya da uyku tulumuna sarınmış olarak sokakta titreyen bu insanlar, satın almak veya eğlenmek için oradan oraya koşturan türdeşlerinden sıcak bir kahve ya da yemek için yardım bekliyorlar. Bekliyorlar. Sessizler. Öyle tehditkar filan değiller, gözlere değil ayaklara bakıyorlar zaten, sadece varlar. Bu insanlar, bunca masal ve şaşaanın içinde oradalar ve gerçekler.
Eğer Molly Malone efsanesi gerçekten doğruysa ve akşamları Dublin sokaklarında Molly’nin tekerlekli arabasının gıcırtısı çınlıyorsa bu sokakta kalmış evsizler, yoksullar için, onları sarıp sarmalamak için olabilirdi ancak. Molly’nin arkadaşları onlardı çünkü.
