Muhalif sanatçı İlhan İrem, Recep Tayyip Erdoğan’ın cumhurbaşkanı seçilmesinin ardından yaşananlarla ilgili çarpıcı bir yazı kaleme aldı.
İlhan İrem’in Aydınlık’ta yayınlanan yazısı şöyle;
“10 Ağustos’ta cumhurbaşkanlığı seçimleri yapıldı…Halk oylaması ile yapılan seçimi Tayyip Erdoğan %52 oyla kazandı…
Seçim sonuçları açıklandı ve 15 Ağustos’ta mazbata meclise gönderildi.
Yasaya göre partisiyle ilişiği kesilen, milletvekilliği, parti başkanlığı ve başbakanlığı sonra eren yeni cumhurbaşkanı, seçim sonuçları günlerce Resmi gazetede yayınlatılmadığı için;
Aynı anda hem milletvekili, hem parti başkanı, hem başbakan hem de cumhurbaşkanı oldu(!)
27 Ağustos tarihinde yapılacak AKP olağanüstü kongresine kadar mevcut durum muhafaza edilecek…
27 Ağustos’ta cumhurbaşkanı, başbakan olarak AKP kongresine katılacak…
Başbakan olmasını istediği Davutoğlu’nu seçtirecek…
Ertesi gün, 28 Ağustos’ta cumhurbaşkanlığı görevini Gül’den devralacak.
Tek adamın isteği doğrultusunda yapılan plan böyle.
Böyle idi…
CHP Genel Başkan Yardımcısı Veli Ağbaba, “Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin Resmi Gazetede yaınlanmaması konusunda, 5 maddelik bir soru önergesi verdi…
Sosyal medyada ve dik duran gazetelerde bu konuda yorumlar ve eleştiriler artmaya başlayınca;
Cumhurbaşkanı seçilen başbakan, AKP kongresinin tarihini beklemeden yeni başbakanın Davutoğlu olduğunu açıkladı.
Bütün gazeteler “Başbakandan tarihi açıklama” başlığıyla cumhurbaşkanının başbakan olarak verdiği bu müjdeli haberi okurlarına duyurdular(!)
Başbakan, şimdi cumhurbaşkanlığı makamına geçip, kendi açıkladığı yeni başbakana hükümeti kurma görevi verecek(!)
On küsur yıldır, her şeyi bu biçimde kılıfına uydura uydura bugünlere geldi…
Ve demokrasiye kavuştu Yeni Türkiye(!)
Bütün suskunlara… Olayları izleyemeyecek kadar gözleri ve başı dönenlere hayırlı olsun.
Tek adama, “soyuyorsa bizi soyuyor” kıvamında biat eden yüzde elli bir yana…
Ülkenin hali hazırdaki en kalabalık partisinin üyeleri, daha olağanüstü kongrelerini yapmadan, tepeden inme bir işaret parmağının gösterdiği kişiyi başbakan diye peşinen alkışlıyorsa;
İnsanların böylesi bir icazetle padişaha teslimiyetleri, özgürlüğün, çağdaş cumhuriyetin, demokrasinin ve sözün bittiği yerdir.
Daha ilk hamlelerden anlaşılıyor ki, umudu ve her şeyi bitirebilecek bir cehennemin kapısı aralanıyor…
Ve bu alacakaranlık eninde sonunda ışığı çağıracak şüphesiz.
Sözlerin bittiği, çığlıkların başlayacağı bambaşka bir döneme giriliyor.”
