Obra’ya Alalım Bir Falaka

Sportif alanda zihinsel performans antrenörlüğü yapan NationalTurk yorumcusu Ersin Afacan’ın “Obra’ya Alalım Bir Falaka” başlıklı yazısı;

Sporda bazı antrenörlerin teknik adamlık özelliği genelde sinir harbi şeklinde geçer. Bu antrenörler, otoriter duruşları bozulursa sanki başarıları da yıkılacakmış gibi düşünürler. Bu zihniyetteki antrenörler, oyuncuları yönetmenin onları ezmek olduğunu zannederler. Halbuki, oyuncuları yönetmek, onları aşağılamak anlamına gelmez. Çünkü spor bir oyun ve gösteridir. Ayrıca, otoriteyi korumak amaçlı gösterilen kızgınlık, gün gelir nefret olarak antrenöre geri döner. Antrenörün ilk görevi, her zaman ve her yerde sporcusuna huzur ve güven vermek olmalıdır.

Bütün bunları neden yazdım? Geçtiğimiz hafta oynanan Banvit-Fenerbahçe Doğuş maçında, mola sırasında antrenör Zeljko Obradovic, takım kaptanı Melih Mahmutoğlu’na sert bir şekilde konuşuyordu. Daha sonra Obradovic, Melih’e tokat attı. Bu tokatın sert veya hafif olması önemli değil. Önemli olan o tokat atma eyleminin gerçekleşmesidir.

Obradovic yaptığı açıklamada “Takımı uyandırmak ve kalan bölüm için ateşlemek adına verilmiş bir reaksiyondu. Yaptığım hareket bir babanın çocuklarına yaklaşım biçimiyle aynı.” dedi.

(1) Özrü de kabahatinden büyük. Takımı uyandırmak ve ateşlemek için antrenör sporcusuna tokat atıyorsa aynı gerekçeyle başkan ve yönetici de Obradovic’e tokat atsın. Kendi çocuğuna tokat atmayacağını düşündüğüm Obradovic’in profesyonel bir sporcuya tokat atması kabul edilemez. Ayrıca Melih’e babası geçmişte tokat attı mı ki Obradovic bu hareketini babalar çocuklarına böyle yaklaşıyor ifadesiyle açıklamaya çalışıyor. Saçmalık..!!

Yabancı hayranlığının üst seviyede olduğu spor kültürümüzde Obradovic’in her yaptığı doğru gibi algılanıyor. Bu olayın bence farklı bir boyutu da var. Acaba Obradovic, yabancı bir basketbolcuya da tokat atabilir mi? Şöyle de düşünebiliriz; Ergin Ataman, Kızılyıldız’ın antrenörü ve Bogdanovic de kaptanı olsun. Ergin Ataman, Bogdanovic’e tokat atabilir mi? Atarsa ertesi gün kulüple olan ilişiği kesilir.

Makalemi Phil Jackson’ın şu ifadeleriyle bitirmek istiyorum: “Öfke denilen şey, takımın ortakça hareket etmesini engelleyen ve ona sürekli vesvese veren bir nevi şeytan. Üstelik oyuncuların tamamen uyanık olmaları gereken durumlarda onları kıskıvrak yakalayıp ellerini kollarını bağlayan bir şeytan. Oyuncuların öfkesini harekete geçirerek kana susamış bir topluluk yaratmanın basketbolda tek geçerli yöntemmiş gibi düşünmek, her ne kadar bazen oyuncuların güçlerini toplamasına katkı sağlasa da konsantrasyonu engelliyor. Sonuçta da birçok şeyin geri tepmesine neden oluyordu. Ayrıca böylesi bir yaklaşım sağlıklı bir rekabet ortamının oluşmasına da ket vuruyor. Aziz Augustin, ‘Öfke bir ottur. Nefretse bir ağaç’ diye boşuna söylememiş. Öfke, sadece daha fazla öfkeyi üretiyor.” (2)

Ersin Afacan / NationalTurk

KAYNAK

(1) http://www.fenerbahce.org/basketbolerkek/detay.asp?ContentID=59009 (31-Ocak-2018 tarihinde erişilmiştir)
(2) Jackson, Phil; Kutsal Çemberler, Çev.;Nazmiye Gül, Maviağaç Yayınları, İstanbul-2006