Türk antrenörler kompleksli

Sportif alanda zihinsel performans antrenörlüğü yapan bir sosyal bilim uzmanı olan NationalTurk yorumcumuz Ersin Afacan ‘ın “Türk antrenörler kompleksli” adlı yazısını paylaşıyoruz;

Türk antrenörler kompleksli

Türk bayan voleybolunun efsane isimlerinden Arzu Göllü’nün 1979 yılında parkelerde başlayan serüveni 03 Mayıs 2011’de son buldu. Arzu, FB Acıbadem’e karşı son kez giydiği GS Medical Park formasıyla 42 yaşında aktif sporculuk yaşamını sonlandırdı.

Geçtiğimiz hafta Arzu Göllü’nün basında yer alan bir röportajını okudum. Arzu demiş ki;

“Türkiye’de bence sporcu potansiyeli var. Biz eğitici problemi yaşıyoruz. Türkiye’ye o kadar iyi antrenörler geldi ki onların katkısının olduğunu düşünüyorum. Türk antrenörlerimiz de başarılı ama daha açık görüşlü olmaları gerektiğini düşünüyorum. Yabancı antrenör, yanında yardımcı Türk antrenörüyle çalışır. Bir gün mazereti nedeniyle antrenmana çıkmaz. Takımı Türk antrenör çalıştırır. O, gelir bambaşka idman yaptırır. Çünkü kompleksini aşamamıştır. Yabancı antrenör bir yol çizmiştir ve başarılı oluyordur ama yardımcı antrenör onun arkasından gideyim demez. Kendi bildiğini okur. İşte bu yüzden Türk antrenörleri başarısız oluyor. Dik kafalılar ve at gözlüğü ile bakıyorlar. Benim babam hem yabancı antrenöre hem de yabancı oyuncuya çok karşıydı. Fakat o kadar çok Türk antrenör denendi ki alınan sonuçlarda başarılı olmadı. Enteresan şekilde de Türk oyuncular yabancı antrenörlere daha çok güveniyor. Bunun nedeni başarı ve karakter. Oyuncularla kurdukları iletişim çok iyi. Türk antrenör kişilik çatışmasına girebiliyor sporcuyla ama yabancı antrenörle bu sorunu asla yaşayamazsın. Yabancı antrenör için bu senelerin Arzu’sudur, bu Neslihan’dır öyle bir şey yok. 18 yaşındaki kızla benim pozisyonum aynıdır.”

Ben bu ifadelerin hepsine katılıyorum. Çünkü bu tasvir edilen durumu profesyonel anlamda 2001 yılında başladığım zihinsel antrenörlük mesleğinde futbol, voleybol, tenis ve basketbolda defalarca yaşadım. Antrenörlerin çoğu kendilerini geliştirmiyor. Mesela kitap okumuyorlar. Eleştirileri kişilik ve gurur meselesi yapıyorlar. Farklı görüşlere kapalılar. Mental antrenmandan haberleri yok. Mental antrenman için kulüpte bulunan uzman için bile “mental antrenmana gerek yok” diyebilecek kadar da korku ve özgüven eksikliği içindeler. Diyeceksiniz ki Türk hocalarla Dünya Kupası 3.sü olduk ve UEFA Şampiyonu olduk. Doğrudur, istisnalar kaideyi bozmaz. Benim mental antrenmana başlamamda ve bugünlere gelmemde Ferudun Yarkın, Ercan Ertemçöz, Hayrettin Gümüşdağ, Rahmetli Tevfik Lav, Nihat Umut, Hürser Tekin Oktay, Bülent Albayrak, Selahaddin Dinçel gibi antrenörlerin desteği var. Fakat her antrenör onlar gibi davranmıyor. Yani destek 1 iken köstek 10 oluyor. Ayrıca neden bir Türk antrenör (futbolda) Avrupa’da takım çalıştıramıyor? Çünkü biz ülke insanı olarak Edirne’ye kadar birbirimize hava atmak ve caka satmakla zaman geçiriyoruz.

Analitik psikolojide Jung’a göre kompleks; ayrı bir kişilik olarak ortaya çıkar, kendi kendine işler ve çoğunlukla bilinç isteklerimizle taban tabana zıt bir yönde gider. Antrenörlerin komplekslerini de genel anlamda üstünlük veya aşağılık kompleksi olarak ikiye ayırabiliriz. Burada fazla detaya girmek istemiyorum. Son olarak şunu ifade etmek istiyorum ki mesleğinde fark yaratmak isteyen, liderlik yeteneğini geliştirmek isteyen ve Avrupa’yı hedefleyen her antrenör mutlaka bir mental antrenör ile kendisi birebir çalışmalıdır.

Ersin AFACAN