Sadece demokrat olmak geçerli bir kimlik değil midir? Ne zaman sadece doğru olduğu için bir görüşümüzün arkasında durabileceğiz. Ne zaman birey olarak bir söylediğimizi savunduğumuzda şucu veya bucu olarak etiketlenmekten kurtulabileceğiz.

Muhakkak çok büyük değerlerin, davaların arkasına düşmüş olmak mı gerekir? Günlük olaylara bakış açımızı illa bir ideolojinin perspektifinden mi yorumlamamız gerekiyor?

Burada anlatmaya çalıştığımız apolitik bir duruş değildir. Birey olmayı başarabilmiş her insanın bir siyasi duruşu olacaktır. Ancak bu bakış açımız, perspektifimiz bize topyekun bir duruş mu kazandırmalıdır Yoksa belirli duruşlardan belirli siyasi çizgilerden belirli kalıpları kendi bakış açımıza uygun olanları devşirmemiz bizi omurgasız mı yapar? Bunlar bizi yanlızlığa mı mahkum etmelidir.

Çok yalın bir söylemle insani değerlere dayanan evrensel doğrular vardır. Sanırım hiç kimse hangi görüşten olursa olsun bir insana fiziken şiddet uygulanmasını savunacak bir nokta bulamaz. Elbette türlü sebeplerle bunu meşru gösterme çabaları olabilir ancak nihayetinde makul olan herkes bunun çok insanca olmadığını kabul edecektir.

İşte demokrat olabilmenin temel kriteri, bakış açımızdan, siyasi duruşumuzdan bağımsız olarak, tek tek vakıalar için objektif bir duruş sergileyip sergileyemememizdir.

Geçmişe dayalı hınçlar, siyasi, ahlaki veya vicdani kanaatler objektiflik kriterinin önüne geçtikçe demokrat olmaktan ve ileri demokrasiden uzaklaşırız.

Malum 12 Eylül referandumu ile demokrasimizin bir kat daha katmerlendiği, bir kat daha ileri gittiği fikri empoze ediliyor. Şimdi bu demokrat olmak ile ilgili belli başlı ölçütleri ülkemiz günlük olayları çerçevesinden inceleyelim:

– En son Ekşi Sözlük’ün bir yazarı hakkında dini değerlere hakaret ettiği gerekçesi ile soruşturma açıldığını öğrendik. Böylece hakaret içermeyen bir düşüncenin üstelikte gönüllülük esası ile isteyenin girip isteyenin girmeyeceği bir websitesinde paylaşılmasının kamu düzenini bozabileceği iddiası ile dava açılabileceğini anlamış olduk.

-Henüz yayımlanmamış bir kitap yazarını hapse attırabildi.

-Eğer icazet almamış, kendi düşündüklerini söyleyen bir gazeteci iseniz çalışabilecek bir platform bulmakta zorlandığınız bir ülke burası.

-Resim yaparak teröre destek veriyor olabilirsiniz.

-Bağırarak konuşmak ve kimseyi konuşturmamak en büyük yeteneğiniz ise gazete köşeleri ve TV programları size açılacaktır. Spor programı bile yapabilirsiniz.

-Biat etmemek özgürlüğü yok mu?

-Bir bakan eski komünist olmanın suçlu olmak için yeter neden olduğunu düşünebilir mi?

– Blog yazdığı için mahkeme edilen gençler….

Herhangi bir siyasi çerçeveden bakmadan da bu ve benzeri hadiselerin demokratlıkla ifade özgürlüğü ile örtüşmediği ortadadır. Nasıl başkalarını, başka ülkeleri ifade özgürlüğünü kısıtlamakla suçluyorsak kendimiz de bu konularda titiz olmalıyız.

Zamanında yazdığım gibi Hilal Cebeci’nin fotoğraf paylaşma özgürlüğüne ne kadar saygı duyuyorsanız o kadar demokratsınız demektir.

Erdem ASYALI / NationalTurk