NationalTurk yorumcusu ve Haliç Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Müdürü Müslüm Gülhan’ın “Freud’a Ne Yaptık ki Futbolumuz Böyle Oldu?” başlıklı yazısı;
Biraz felsefe yapmak hayata renk katar.
Arda popüler olduğu için işe oradan başlayalım;
Arda’nın şu an geldiği nokta itibari ile baya yazan çizen oluyor.
Sevgili Bülent Yükselin kulakları çınlasın, Adnan Polat’ın Arda’yı bilmediği ve Manisa maçında tanımadığı zaman dilimindeki programlarında, Arda ile ilgili yaptığımız konuşmalardan dolayı…
Sonra zaman değişti ve…
Adnan Brothers ve Arda tribünde çekirdek yiyerek “geyik muhabbeti” yapmaya başladılar. Kaptanlık… Papaz durumları… Sürekli magazin haberli tam teşekkül devam ederdi…
Onların derdi; çocuk parlasın da biz de onunla beraber parlayalım.
Ta ki; Madrid’e gidene kadar…
Her şey orada değişti; sanırım orada “doğru” devreye girdi.
Çünkü bizdeki idareci ve teknik adamlar futbolcuları saha içi ve saha dışında yetiştirirken kendi narsisizmlerini korumanın yollarını ararlar.
Ya Freud’u çarpıtıyorlar, ya da bunları cehalet çarpmış.
İşin komik yanı bunların zihniyetleri hala saha içinde ve dışında devam ediyor…
Futbolun doğrularını uygulamak için; onun felsefesine uygun iç dinamiklerini bilip doğru kullanmak gerekmektedir. İster sistem üzerine yapılan çalışmalarda olsun, ister bireysel faktörlerle ilgili yapılan çalışmalar da olsun…
Aksi “hüsran” olur. Ve bizde zaten yeterince var.
“Kaos lobisi”nin elinde olan Türkiye Futbolunun sistematik kurgu ve doğru yetiştirilmesi gereken insan figürlü futbolcu olmadığı için, psikanaliz dilinde kullanılan” yararlanmak isteme” durumu ortaya çıkmaktadır.
Bu süreç ya kullanma süresi bittiğinde, ya da ellerinden kaçtığı zamana dek devam eder.
Asıl kaybeden ise futbolcunun ve futbolun kendisi olur.
Çünkü 90’ lık bir oyunda, aşağı yukarı 54’ top oyunda kalsa, her oyuncuya 2,5’ süre düşüyor, geri kalan 51,5’ topsuz oyun ise; Ay Çekirdeğine, köfte ekmeğe, Acun’a gidiyor.
Burak’a saha içine kurye ile mektup bile gidiyor, ama yetmiyor, üstelik bu topsuz oyun olan 51,5’ içinde.
Sonra da “Mancini istifa”, adam zaten gider gitmesine de bize bakacak Freud’a yok, ne olacak durumumuz?
Neyse ki; Fikret Orman yetişti imdadımıza; Sinan Engin’i tekrara geri getiriyor! Hani şu yarattığımız imparatorlardan biri olan Sinan…
Fikret Orman da ilk başkanlığında “en büyük transferimiz Samet Aybaba” diyerek göreve başlamıştı! Çok ilginç! Şimdi de Sinan?..
Psikanalizde bunun bir karşılığı olmalı…
Statta maşallah “mezar evleri” gibi; ne kadar hata, günah, sevap varsa hepsi oraya gömülüyor.
Ee Takım? Yok öyle bir şey…
Az kaldı onlarında statta gömülmesine.
70 milyonda bir Arda Turan Avrupa’da… Biz ise Sinan ile Mancini arasında tercih yapmak zorunda kalıyoruz.
Korkarım bu iş Freud’u da aşar…
Müslüm Gülhan / NationalTurk
