Sportif alanda zihinsel performans antrenörlüğü yapan NationalTurk yorumcusu Ersin Afacan’ın ‘Türk Futboluna Domdom Kurşunu’ başlıklı yazısı;

Geçtiğimiz hafta deplasmanda Çaykur Rizespor’u 5-1 mağlup eden Fenerbahçe kafilesini maç sonrası Trabzon Havalaanı’na dönmek için taşıyan otobüs, Trabzon’un Sürmene ilçesi yakınlarında silahlı saldırıya uğradı. Öncelikle, bu saldırı kınıyor ve tekrar olmamasını temenni ediyorum.

Silahla gerçekleştirileni ender olmasına rağmen sporda şiddet olaylarına dünyada sık sık rastlamaktayız. Örneğin geçen hafta Marsilya deplasmanına giden Paris Saint Germain kafilesine maç öncesi atılan golf topu, Zlatan İbrahimoviç’in oturduğu koltuğun önündeki camda delik açtı. Dolayısıyla evrensel bir sorun olan sporda şiddet konusunu, psiko-sosyal açıdan, ülkemizin futbol kültüründeki sebepleriyle çözümlemek istiyorum. Girişilen her çözümleme gibi bu makaledeki fikirlerim, şiddet konusundaki düşüncelerimin açılımını sağlamak ve gittikçe kötü bir duruma giren futbol kültürümüzün daha iyi anlaşılmasına hizmet etmek içindir.

Öncelikle şunu ifade etmek istiyorum ki bu silahlı saldırı sapkın bir davranıştır. Sapkınlık, davranış bilimlerin en karmaşık konularından biridir. Özellikle konu, sporda sapkın davranış olursa olayın çözümlenmesi zorlaşmakta ve olayın içinde pek çok faktörün etkin olduğu görülmektedir.

Anthony Giddens’ın ifade ettiği gibi çoğumuz kimi durumlarda, genel kabul gören davranış kurallarını çiğneriz. Örneğin, kimi zaman bir dükkandan ufak tefek şeyler yürütmek veya işyerinden küçük malzemeleri kendi kullanımımız için almak türünden küçük hırsızlıklar yapabiliriz.1 Dolayısıyla sapkınlık kavramı, davranış bilimlerinde geniş bir alana sahiptir. Bu nedenle sapkınlık sadece bireysel bir davranış değil aynı zamanda grup davranışıdır. Sapkınlığın bir boyutu olan saldırganlık, en güçlü dürtülerden biridir. Saldırganlık sonucu oluşan şiddet ise sportif alanda belki de ilk kez silahla yapılan bir saldırı şeklinde ülkemizde meydana geldi.

Ülkemizde futbolun tükenmeye başladığı konusunda insanlar hemfikir olmaya başladı. Çünkü Atilla Erdemli’nin ifade ettiği gibi insanların oyundan mutlu olmadıkları yerde ilkel rekabetin yaratacağı çirkinlikler başlayacaktır. Orada spor olayı tükenmektedir.2

Bana göre sporumuzdaki mevcut çirkinliklerin ve şiddetin temel sebepleri;
1. Beceriksiz bazı yöneticiler,
2. Eğitimi zayıf bazı antrenörler,
3. Çıkar için haber yapan bazı gazeteciler,
4. Bu insanlardan olumsuz etkilenen taraftarlardır.

Çünkü spor kültürümüz sığ bakış açısına sahip olduğu halde her şeyi bildiklerini sanan antrenör ve yöneticiler yetiştirdikçe modern seviye gelemez. Zaten ülkemizde spor ve özellikle futbolla ilgili şaka yaparken hep gerçekleri söylüyorum. Çünkü gerçekler, sporumuzun en komik şakalarıdır. Dolayısıyla Türk futbolu adeta bir sirkteki çadır tiyatrosu haline döndü. Hemşehricilik, kulüpçülük, menajer ve medya bağlantısı gibi yollarla torpil yaygınlaştı.

Bütün bu olumsuz durumlardan dolayı futbol başta olmak üzere sporumuzda ciddi ahlaki sorunlar var. Yaşadıklarımız gösteriyor ki Türk sporu ve futbolundaki ödevimiz, eğitimdir. Ahlak anlayışımızla birlikte spor ahlakımızı geliştirmeli ve psiko-sosyal alanlardaki temel kavramları öğrenip yeni düşünme şekli edinmeliyiz. Özellikle ahlaki eğitim ve meslek etiği üzerinde durmamız şarttır. Çünkü sosyal bir fenomen olarak spor 3’e ayrılır: İnsanlar – Kurumlar – Toplum. Dolayısıyla insan kalitesi arttıkça kurumlar ve toplum da gelişir. Gelişen toplumda da şiddet ve saldırganlık içeren olaylar daha az yaşanır.
Kaynaklar:
1. Sosyoloji : Anthony Giddens
2. Spor Yapan İnsan: Attilla Erdemli

Ersin Afacan / NationalTurk

https://twitter.com/mentaldestek