Çardak toplantısı

Sportif alanda zihinsel performans antrenörü Ersin Afacan ‘ın bu haftaki “Çardak toplantısı” adlı makalesini sizlerle paylaşıyoruz;

FB şampiyon oldu ve yedek kulübesinden gelerek zaman zaman forma giyen Bekir İrtegün, geçtiğimiz günlerde basına verdiği bir demeçte şunları söyledi; “Şampiyonluk yolu savaş haline döndü. Psikolojik savaşı kazandığımız için çok mutluyuz. Sezon başında yapamadığımız şeyleri Antalya’daki kampta becerdik. 8-9 kişiydik. Sabah antrenmanından sonra çardakta oturduk ve 10-15 dakika samimice bir konuşma yaptık. O konuşmadan sonra herkes taşın altına eline soktu. Kırılma anı o çardaktaki konuşmaydı.”

Bu toplantıda kimler vardı bilmiyorum ama takım olmak adına ciddi bir girişim olduğu kesin. Çünkü takım üyeleri, takımın amacına ulaşması için birlikte çalışmayı taahhüt eder ve takımın ulaştığı sonuçlardan birlikte sorumlu olur. Yoksa teknik direktörün talimatı ile sahada düzenli şekilde jimnastik hareketi yapmak, başkanın düzenlediği yemeğe katılmak veya şube sorumlusunun isteği ile sinemaya gitmek gibi faaliyetlerle takım olunmaz. Şampiyon takımlar, bireysel egolarını bir kenara koyup takım felsefesini paylaşabilirler ve aksilikler karşısında takım performansını yükseltmek için birleşirler. Bekir’in anlattığı çardak toplantısı da FB’ye böyle bir katkı sağlamıştır.

Aslında takım çalışması her takım için önemlidir ve bu çalışmalar bir zihinsel performans antrenörü eşliğinde yapılmalıdır. Bugüne kadar çalıştığım takımlarda, öncelikle, takım ahengini yakalamak için takımın her üyesinin rollerini anlamasını ve bunun takıma olan katkısını kavramasını sağlamaya çalıştım. Bunun için de takımla tanışma toplantısı yaptıktan sonra onlara uyguladığım “sosyometri testi” ile takımı 3 veya 4 gruba ayırıp FB’li futbolcuların tesadüfi olarak ama ihtiyaçtan dolayı yaptığı takım toplantısını planlı ve sistemli şekilde uygulamaya başladım. Çünkü takımın uyumu açısından herkesin rolünü anlaması önemlidir. Hiçbir takım bir yıldız sistemi değildir. Grup terapisi diyebileceğimiz bu küçük gruplarla yapılacak mental antrenmanlar neticesinde takım içinde grup kaynaşmasına dönüşecek olan ortaklık hissi, sporcuların birbirlerine daha çok güvenmesine yardımcı olmaktadır. Çünkü böyle bir ortamda, sporcu güçlü ve zayıf yönleriyle gerçek kişiliğini ortaya koymaya başlar.

Dolayısıyla takımın her üyesinin, takımın üst amacını başarmada rolünü ve önemini anlaması tek başına, antrenörlerle veya kendi aralarında tesadüfi olarak yapılacak bir çalışma değildir. Bunun için grup üyelerinin güvenebileceği bir zihinsel antrenör eşliğinde takımda açık ve etkili iletişim sağlanmalı ve “ben yerine biz” terminolojisiyle amaç ifadeleri kullanılmalıdır. Esas önemli olan grup toplantısının bitiminde, sporcuların mental antrenmanı umutlu, kendilerinin ve arkadaşlarının daha çok farkında, olumlu ilişkiler kurabilen, sporun kaprisleri ve sürprizleriyle etkin bir şekilde baş edebilen sporcular olarak ayrılmasıdır.

Takım olmanın işte bu kadar zor olduğu, emek ve zaman isteyen bir süreç içermesine rağmen takımları yöneten başkan, yöneticiler ve en önemlisi teknik direktör ve antrenörlerin mental antrenmana kapalı olmasının iki temek sebebi var; cahillik ve kibir…

Ersin AFACAN