Sportif alanda zihinsel performans antrenörlüğü yapan NationalTurk yorumcusu Ersin Afacan’ın ‘Drogba ve Spor Yöneticileri’ başlıklı yazısı;
1.5 yıl forma giydiği Galatasaray’dan sezon başı ayrılıp eski kulübü Chelsea’ye dönen Didier Drogba, geçtiğimiz günlerde olay yaratacak açıklamalarda bulundu. Özellikle eski başkan Ünal Aysal ve sarı kırmızılı futbolcular hakkında dikkat çekici ifadeler kulanan Drogba, Galatasaray’dan ayrılma sebebini de anlattı. Drogba’nın Millet Gazetesi’nde yer alan başkan Ünal Aysal ile ilgili açıklamaları şöyle:
“Başkan sürekli bir şeyler söylüyor sonra ortadan kayboluyordu. Problemleri gördüğünü sandım. Hatta bence görüyordu ama çözmek için hiç hamle yapmadı. Galatasaray’ı bir oyuncak gibi görüyordu. Ben de kendimi oyuncak bebek gibi hissetmeye başladım. Bence tüm tercihleri yanlıştı. Takım üzerinde pozitif bir etkisi olduğunu düşünmüyorum yaptıklarının.”
Aslında Drogba’nın tarif ettiği Ünal Aysal örneğini çoğu kulübümüzde görüyoruz. Zaten, 2001’de bitirdiğim yüksek lisans tezimde futbolcular, “Mesleğinizde karşılaştığınız en ciddi güçlük nedir?” sorusunda yöneticileri ilk sırada gösterdi (% 33.3). Amatör kümeye kadar düşen Göztepe, Yeni Salihlispor ve Kocaelispor örneklerinden tutun da uzun yıllardır çok kötü idare edilen Karşıyaka, Altay, Bucaspor, Ankaragücü ve Manisaspor gibi pek çok takım borç batağı içinde var olmaya çalışmaktadır. Yine aynı şekilde futbolla ilgili bilgi ve görgüsü zayıf olan yöneticiler yüzünden altyapılar sefilleri oynamaktadır.
Futbolda batılılaşmanın temel prensiplerinden biri; başkan, yönetici ve teknik direktörün kriz çıkaran değil krizi yöneten ve çözen kişiler olmalarıdır. Bunun için de Haliç Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okulu Müdürü Müslüm Gülhan’ın dediği gibi “Yöneticilerin tamamı önce spor yöneticiliği eğitimi almalıdır. Tüpçü, manav, müteahhit artık bu işleri yapamaz.” Çünkü hayatın diğer yaşam alanlarında olduğu gibi sporda da şekil veya kalıptan ibaret tesis ve statların yapılması batının sportif bilimine ve kültürüne sahip olmak yani modernleşmek demek değildir. Dolayısıyla bir kulübün şekil ve kalıplarındaki değişmeler, transfer edilen Drogba gibi yıldız oyuncular ancak sporda psiko-sosyal alanların temel prensiplerinin uygulandığı, modern zihniyette başkan-yönetici ve teknik kadronun çalıştığı bir ortamda mana kazanır ve o kulüp hem batı seviyesine çıkar hem de örnek kulüp olur.
Hal böyle iken ülkemizde bilgili ve görgülü başkan ve yönetici sayısı çok az. Bence çoğu problemin temeli, kulüplerin yanlış yönetilmesinden kaynaklanıyor. Sadece futbolda değil diğer branşlarda da zihinsel tetanoza yakalanmış gibi kendi saçma ilkeleriyle inatçılık yapan dik kafalı başkan ve yönetici çok. Bunlar kendilerini hiç yargılamıyor.
Ayrıca şunu söylemek isterim ki futbol başta olmak üzere spor kültürümüzdeki geri kalmışlığı yenmek ve sporda değişim meydana getirip zihinsel ataletin üstesinden gelmek için yeni düşünme tarzı şart. Böylece yeni değerlendirme ve yeni hissetme biçimleri doğacaktır. Bütün bunların olması için de sadece sporcuların değil başkan ve yöneticilerin de mental destek alması gerekiyor.
Fakat bizim spor kültürümüzde “mental antrenman” şuuru yok. Türk sporunun en büyük eksikliği budur. Bu kültürün yerleşmesi zaman ister. Çünkü alışılmışa göre türkü çağırmak kolaydır ama “değişim”lere göre yeni melodilere yönelmek ise zordur. Evrensel bir değişimin çarklarına uyum sağlanmadığında; çarkların dişlileri, değişmek istemeyenlere, büyük bedeller ödetiyor. Yani harcanan emeklere, paralara ve zamanlara yazık oluyor ki hem de ne yazık!
Son olarak da “Ağzına sağlık Drogba” diyorum. Türkiye’deki başkan ve yönetici sorununu şu cümleyle ne güzel anlatmışsın; “Ünal Aysal, Galatasaray’ı bir oyuncak gibi görüyordu”
Ersin Afacan / NationalTurk
https://twitter.com/mentaldestek
