Fatih Altaylı’nın tahliye talebine ret

Fatih Altaylı’nın yargılaması Silivri’de yapıldı

104 gündür Silivri’de tutuklu bulunan 63 yaşındaki gazeteci Fatih Altaylı’nın yargılaması, Silivri Açık Ceza Yerleşkesi’ndeki 2 No’lu duruşma salonunda yapıldı. Mahkeme heyeti yerini aldı. Fatih Altaylı izleyicilerin alkışları eşliğinde duruşma salonuna girdi ve savunmasına başladı. Savcılık Fatih Altaylı’nın tutukluluğunun devam etmesini istedi. Savunmaların ardından mahkeme heyeti Fatih Altaylı’nın tutukluluğuna devam kararı verdi. Bir sonraki duruşma 26 Kasım’da yapılacak.

İşte Fatih Altaylı’nın savunması:

Sayın Başkan, Değerli Üyeler,

Silivri’mize hoş geldiniz. “Silivri’mize” diyorum çünkü kısa sayılmayacak bir süredir Silivri’de, yüksek güvenlikli bir cezaevi hücresindeyim. Bütün bir yazı burada geçirdim, sonbaharı burada karşıladım. Uzunca bir süredir ilk kez buraya gelmek için dört duvar arasından dışarı çıkarıldım.

Benim yaşlarıma gelip sevdiklerinizle, ailenizle, dostlarınızla geçirebilmeyi hayal ettiğiniz yazların sayısının azaldığını hissedince, her yaz daha değerli oluyor. Her gün daha değerli oluyor.

“Hayatımda ilk defa Ağır Ceza’da yargılanıyorum”

Sizleri ve buradaki herkesi buralara kadar yorduğumuz için kusura bakmayın ama emin olun ben de hiç istemezdim böyle olmasını. Zaten tam olarak da anlamış değilim niye böyle olduğunu, niye burada olduğumu, niye hep birlikte burada olduğumuzu. Ve hatırladığım kadarıyla hayatımda ilk defa bir Ağır Ceza Mahkemesinde niye yargılandığımı. Yaz ayları boyunca tek kişilik hücremde, yalnız başıma otururken ve 8 adıma 5 adımlık avlumda dolaşırken bunu, niye burada olduğumu uzun uzun düşünme fırsatım oldu. Zannederim anladım nedenini.
40-50 yıllık arkadaşlarımın benim için kaygılanmalarının, ailemin, sevgili kızım ve sevgili eşimin aylarca beni düşünerek uykusuz kalmalarının ve bugün burada hepimizin bir araya gelmek zorunda kalmamızın nedenini zannederim anladım.

“Her çocuğu kendi kızım kadar seviyorum”

Bugün burada bulunmamın nedeni, bu salonda bulunan ya da bu ülkenin en ücra köyünde yaşayan çocukları, hiç tanımadığım insanların evlatlarını kendi kızım kadar seviyor, kendi kızım gibiymişçesine düşünüyor, önemsiyor, onlar için de kendi kızımmış gibi, hatta onun için kaygılandığımdan daha fazla kaygılanıyor olmam.

Şanslı olmayan çocukların da benim kızım kadar, çevremdeki insanların çocukları kadar şansı olabilsin istediğim için buradayım.
Onların da herhangi bir mensubiyetten, aidiyetten dolayı değil; ana babalarının kim ya da kimlerden olduğuna bakılmaksızın hayata eşit şartlarda başlamasını savunmak istediğim için, güzel, müreffeh, fırsat eşitliği olan, liyakate değer verilen bir ülkede yaşamalarını istediğim için buradayım.

“Ateşe su taşıyan karıncayım”

Bunu yapabilmek, bunu başarabilmek için bildiğim şeyi yapıyorum. Ekranlara çıkıp kendimce bunun yollarını anlatıyorum, dünyadaki tüm olumsuzluklara rağmen özellikle gençlerin umutlarını taze tutmaya, ülkenin geleceğine güvenlerini yaşatmaya çalışıyorum.
Bir yandan da Türkiye’nin bir bilgi toplumu, bir bilim ülkesi olabilmesi için çabalıyorum.
Bunu gerçekleştirebilmek için, bazılarını bugünkü duruşmada dinleyici sıralarında görebileceğiniz Türkiye’nin en yetkin, en iyi bilim insanları ile bilim programları yapıyor; 16 yıldır onların desteği ile Türkiye’de bilimi ve bilgiyi önemli hale getirmek, sevdirmek için çabalıyorum. Bilim olmadan zengin ve geleceğe güvenle bakan bir ülke olamayacağımızı bildiğim için gençleri bilimle tanıştırmaya, önlerine rol modelleri koyarak onları bilime yönlendirmeye çalışıyor, Türkiye’yi bilime dayalı gelişmiş bir toplum haline getirebilmek için ateşe su taşıyan karınca misali bilim programları yapıyor ve ilginçtir, bunun sonuçlarını görüyorum.
Bunu 14 yıl boyunca televizyonlarda yaptım ve iki yıldır da YouTube üzerinde yapıyorum. Silivri’de bir hücrede oturmak zorunda kaldığım güne kadar da yapmaya devam ettim. Bunu tüm yaşamımda yaptığım en önemli iş olarak gördüm. Yıllar önce başlatılmasına katkıda bulunduğum “Haydi Kızlar Okula” kampanyası ile nasıl gurur duyduysam, bununla da gurur duyuyorum.

“Özellikle gençlere borcum var”

Bunları yapıyorum, bunları yapmak zorundayım çünkü bu ülkeye, bu millete borcum var. Beni en iyi okullarında okutan, 60 yıl boyunca olabildiğince kültür ve tecrübe kazandıran, çevremi bu memleketin en iyi eğitimli, en bilgili insanları ile donatan bu ülkeye borcum var ve bu borcu ödeyememekten korktum hep. Bu yüzden de bu borcu özellikle gençlere ödeyebilmek için çabaladım.
YouTube üzerinde, özellikle gençlerin çok izlediği programlarda, geçmişin tecrübesi ile geleceğe ilişkin öngörüleri harmanlayarak siyaseti, toplumu, ekonomiyi anlatmaya çabaladım. Türkiye’nin ve bazen dünyanın en değerli bilim insanları ile gençlere gelecekle ilgili daha geniş bir hayal kurabilme perspektifi kazandırmaya gayret ettim. Sık sık anne babalar ve bazen bizzat o gençler, bu çabalarımın yerine ulaştığını yazıp, arayıp, gelip anlattılar. Bu geri bildirimler bana yaptığımı yapmaya devam etme gücü verdi. Bu yaşımda tatil yapmadan, nefes almadan çalışarak, ailemden, kızımdan zaman çalarak bu borcu ödemeyi sürdürdüm. Şimdi anlattıkça, hayatımdaki en değer verdiğim insanlara yaptığım haksızlığı da daha iyi görüyorum aslında.

Diyebilirsiniz ki, “Tüm bunları yaparken hiç para kazanmadın mı?” Çok şükür kazandık elbette. Son kuruşuna kadar vergisi ödenmiş kazançlarımız oldu. Ama o kazancı da gençler için harcadık. En azından, büyük ihtimalle bir bölümü yurt dışına gidecek bir grup parlak, iyi eğitimli gencin Türkiye’de kalmalarını sağladık. Eğitimlerinin, donanımlarının ve emeklerinin karşılığını almalarını sağladık.

Ama daha önemli ve değerli bir şey daha yaptık. Gelirlerimizin ciddi bir bölümü ile “Teke Tek Bilim Burs Fonu”nu oluşturduk. Eğitim konusunda uzmanlaşmış saygın bir vakıfa tahsis ettiğimiz bu fon aracılığı ile dünyanın en iyi 100 üniversitesinde temel bilimler alanlarında doktora yapan bilim insanı gençlerimize burs vermeye başladık. Her yıl 4 gencimize 5 yıl süreli olacak şekilde bu bursu vermeye çalışıyoruz.

Şu anda Singapur’dan Fransa’ya, oradan Amerika’ya kadar bursiyerlerimiz eğitimlerine devam ediyor. Eğitimlerinin sonuna kadar olan bursları şu anda hesaplarda. 5 yılın sonunda 20 düzenli bursu veriyor olacağız. Bu ülkenin bilgi tüketici değil, bilgi sağlayıcı olmasını istiyorum çünkü 63 yaşında bildiğim, emin olduğum bir şey var. İnsanı mutlu eden şey ne daha iyi bir otomobil, ne daha pahalı semtte bir ev, ne de lüks bir yaşam… Bir insan için en büyük keyif paylaşmak, hele hele sizin kadar şanslı olmayanlarla paylaşmak. Şunu da ekleyerek bu konuyu kapatmak isterim. Burs vereceğimiz gençlerle, belki önyargılı davranırım endişesi ile kesin karar öncesi hiç karşılaşmıyorum ve sonrasında da sadece bir kez görüyorum. Kendilerini bana borçlu hissetmelerini istemiyorum. Tüm bunları niye yaptığımı düşünüyorum ve tek yanıtım oluyor. Başta da söylediğim gibi başkalarının evlatlarını da, onların geleceğini de en az kendi kızımın geleceği kadar önemsiyorum.
Değerli mahkeme heyeti, böyle bir gazetecilik ya da yayıncılık yaptığım için bana “muhalif gazeteci” diyenler var. Bu tanımlama bana ait değil. Eşim beni eleştirir, bana muhalefet midir bu? Ya da kızımın eleştirileri… Gençliğimizde, çocukluğumuzda anne babamız bizi eleştirirken bize muhalif miydiler?
Ben muhalif değilim, ben sadece ve sadece hayal etme özgürlüğünü savunuyorum, farklı hayaller kurabilme özgürlüğünü. Çünkü hayal kuramayanlar, ileri gidemez biliyorum. Demiri eritip, ilk demir kılıcı yapan Hitit Kralı da bir hayal kuruyordu, Arşimet de… İstanbul’u fetheden Fatih Sultan Mehmet de, Galileo Galilei de, Atatürk de, Einstein da, Marie Curie de… Hepsi hayalperestlerdi.

Sayın Heyet,

Ben hep güçlünün değil, güçsüzün, tehdit edenin değil, tehdit edilenin yanında yer almaya çabaladım, yer aldım. Buna şu anda tehdit etmekle suçlandığım Sayın Erdoğan da tanıktır. Kendisi bana göre haksız biçimde hapis cezasına çarptırılıp, cezaevine atıldığında gazete manşetlerinde “Muhtar Bile Olamaz” diye yazıldığı gün, benim köşemin başlığı “5 Yıl İçinde Başbakan Olacak Adamı Bugün Hapse Attılar” şeklindeydi. Nitekim 5 yıl gerekmedi…
Bunu belki Sayın müdahil avukat da hatırlayacaktır. Keza 2007 yılındaki Cumhurbaşkanlığı seçimini kilitleyen 367 saçmalığını da eleştiren bendim.
Tüm bunları yaparken Sayın Erdoğan’la aynı fikirde miydik? Elbette değildik ama benim görevim seçilmiş Başbakan’ın hayal kurma özgürlüğünü savunmaktı, o hayal benim hayalim olmasa bile. Haksızlığa karşı çıkmaktı görevim, vicdani yükümlülüğüm…